Լեզվական առաջադրանք 03.04.2024

  1. Տրված նախադասություններից հերթով բառեր հանի՛ր այնպես, որ ամեն անգամ պահպանվի նախադասությունը:

Օրինակ՝

Տիրակալն իր սիրելի անտառի հարազատ խշշոցը հիշեց:
Տիրակալը սիրելի անտառի հարազատ խշշոցը հիշեց:
Տիրակալը սիրելի անտառի խշշոցը հիշեց:
Տիրակալը անտառի խշշոցը հիշեց:
Տիրակալը խշշոցը հիշեց:
Տիրակալը հիշեց:
Հիշեց:

Ամառային արեգակը շիկացրեց բազմահարկ տների պատերը:
Արեգակը շիկացրեց բազմահարկ տների պատերը:
Արեգակը շիկացրեց տների պատերը:
Արեգակը շիկացրեց պատերը:
Արեգակը շիկացրեց:
Շիկացրեց:
Հետո այդ հսկայական արձանը տեղափոխեցին գետափ:
Այդ հսկայական արձանը տեղափոխեցին գետափ:
Այդ արձանը տեղափոխեցին գետափ:
Այդ արձանը տեղափոխեցին:
Արձանը տեղափոխեցին:
Տեղափոխեցին:
Հռչակավոր ճարտարապետի հանճարը միայն ճարտարապետությամբ             չսահմանափակվեց:
Հռչակավոր ճարտարապետի հանճարը ճարտարապետությամբ    չսահմանափակվեց:
Ճարտարապետի հանճարը ճարտարապետությամբ չսահմանափակվեց:
Հանճարը ճարտարապետությամբ չսահմանափակվեց:
Ճարտարապետությամբ չսահմանափակվեց:
Չսահմանափակվեց:
Սերունդները երկար հիշեցին նաև այդ մեծ գիտնականին:
Սերունդները հիշեցին նաև այդ մեծ գիտնականին:
Սերունդները հիշեցին այդ մեծ գիտնականին:
Սերունդները հիշեցին մեծ գիտնականին:
Հիշեցին մեծ գիտնականին:
Հիշեցին գիտնականին:
Հիշեցին:
Աշխարհը հնազանդորեն փռվեց Ալեքսանդրի ձիու ոտքերի առաջ:
Աշխարհը փռվեց Ալեքսանդրի ձիու ոտքերի առաջ:
Աշխարհը փռվեց ձիու ոտքերի առաջ:
Աշխարհը փռվեց ոտքերի առաջ:
Աշխարհը փռվեց առաջ:
Աշխարհը փռվեց:
Փռվեց:

  1. Յուրաքանչյուր նախադասության մեջ թո՛ղ այնպիսի մի բառ, որ նախադասությունը պահպանվի:

Դու շատ հեռվից եկար:
Եկար:
Մենք արդեն հուսահատ սպասում էինք:
Սպասում էինք:
Դուք պայմանը մոռացե՞լ էիք:
Մոռացե՞լ էիք:
Ի՜նչ լավ ժամանակ հասար:
Հասար:
Անտա՛ռ, ուրա՛խ խշշա աշնան քամուց:
Խշշա:
Նա քեզ կանչում է:
Կանչում է:
Դու ինչո՞ւ չես լսում:
Լսում:
313. Փակագծում տրված գոյականները եզակի կամ հոգնակի ձևով գրի՛ր (պահանջվող ձևն ինչպե՞ս գտար):

(Շունը, շները) Շները հաչում են:
(Մարդ, մարդիկ) Մարդ անցավ:
(Մեքենան, մեքենաները) Մեքենան սլանում էր:
(Ընկերդ, ընկերներդ) Ընկերներդ կանչեցի՞ն:

Գտա գործողությունից։

  1. Փակագծում տրված գոյականները եզակի կամ հոգնակի ձևով գրի՛ր (պահանջվող ձևն ինչպե՞ս գտար):

Երբ (շոգ, շոգեր) շոգ է լինում, (փիղը, փղերը) փիղը կնճիթով վերից վար ջրում է իրեն, հետո էլ ավազ է ցանում վրան, իբրև սրբիչ: (Փիղը, փղերը) Փղերը հոտերով են շրջում: Նրանց առաջնորդում է ծեր ու իմաստուն փիղը (փիղը, փղերը): Հոտոտելիս նրանք  (նա, նրանք) բարձրացնում են կնճիթները: Իսկ հենց որ կնճիթները (կնճիթը, կնճիթները) թշնամու հոտ են առնում, նրանց տերերն (տերն, տերերն) անաղմուկ հեռանում, ասես գետնի տակն են անցնում: Այդ վիթխարի, ուժեղ կենդանին  (կենդանին. կենդանիները) ոչ մի թշնամի չունի, բացի մարդուց:

  1. Փակագծում տրված գոյականները եզակի կամ հոգնակի ձևով գրի՛ր (պահանջվող ձևն ինչպե՞ս գտար):

(Տղա) Տղան համարձակ առաջ եկավ: (Օր) Օրերը ամառանոցում արագ ու հետաքրքիր են անցնում: Ծովափի ժայռերին թառել են սպիտակ թռչուններ (թռչուն): (Ոստիկան) Ոստիկանները այդ տանը մի իսկական գազանանոց հայտնաբերեցին: (Մարդ) Մարդիկ կարող են հիսուն ձևով «այո» ասել, բայց այդ բառի գրության միայն մեկ (ձև) ձև կա: Այդ լճի (ջուր) ջուրը երբեք չի սառչում: Մաքուր, անձրևից դեռ թաց (փողոց) փողոցը դատարկ էր: Հավանաբար (մարդ) մարդիկ քնած էին:

  1. Փակագծում տրված բայերը եզակի կամ հոգնակի ձևով գրի՛ր (ո՞ր դեպքում հոգնակի գրեցիր):

Փղի համար կնճիթրշը շատ կարևորց է (է, են): Նա դրանով է (է, են) ուտում ու խմում: Ձագը մոր ետևից վազում է (է, են)՝ կնճիթով նրա պոչը բռնած: Փիղ ծնողները կնճիթով «ապտակում» են (է, են) չարաճճի ձագուկին, որը սովորաբար փոքր ավտոբուսի չափ է (է, են) լինում:

Երբ փիղն ընկնում է (է, են) փոսը կամ խճճվում թակարդում, մյուս փղերը մեկնում են (է, են) կնճիթներն ու նրան օգնում են (է, են): Փիղն առանց կնճիթի չի (չի, չեն) կարող ապրել, բայց աֆրիկյան սավաննաներում հանդիպել են (է, են) կնճիթից զրկված փղեր: Այդպիսի փղերին ընկերներն են (է, են) կերակրում: Փղերն իրենց վիրավոր կամ հիվանդ ընկերոջը չեն (չի, չեն) լքում:
Վաղուց ի վեր Հնդկաստանում փիղն ու մարդը բարեկամություն են (է, են) անում: Խելացի ու հասկացող կենդանիները ոչ միայն ծանր աշխատանք են (է, են) անում ու կատարում մարդու հանձնարարությունները, այլև, որպես հոգատար դայակներ, խնամում են (է, են) երեխաներին: Պապը, հայրն ու թոռը կարող են (է, են) նույն փղի «սաները» լինել. չէ՞ որ փղերը երկար են (է, են) ապրում՝ յոթանասունից ութսուն տարի:

 

 

 

 

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրատարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով